Forever

Forever

Vanjun Villarubia

Forever I will worship you, forever I’ll sing.

Forever I will glorify, and testify your name.

Forever I will serve you lord, praise you my king.

Forever and forever, until the end

You are forever holy

The most high and mighty

My only God until eternity

Ohhhhhhh

Cause you alone, you’re more than enough for me.

(My Master, my savior)

(Cause) you my Lord you're more than enough for me

(Redeemer, Salvation)

Hallelujah, hallelujah.

Amen.

You

YOU

Vanjun Villarubia

I see gazillions of angels in the sky,

Whenever I see your tantalizing eyes.

Your eyes glimmering like a candle light,

That gives hope and light to my lonely night

With a glimpse to your fierce yet innocent eyes,

You’d captivated and captured my mind,
Drowning me deep inside with your beautiful smile,

In every moment of this wonderful life.

With your sweet smile,

Everything just seems so right.

Your smile that caress me,

And takes my breath away

In every moment that I see you,

I know my heart belongs to you.

I don’t know what to do without you,

And I swear this feeling for you is true.

Every day I long to see you.

Every day I am missing you.

And I don’t have any reasons or clue,

All I know is that I want to be right next to you.

Ang pag-amin

Ang pag-amin

Vanjun Villarubia

          Maraming gustong sabihin, maraming gustong liwanagin, mayroon gustong aminin, mayroon gustong Iparating. Ngunit hindi kayang sambitin ang dinadaing ng puso’t damdamin kaya ibubulong na lamang ito sa isang malamig na simoy ng hangin, at doon aasang ang naradama’y makarating.

          Marahil ay isang kabaliwan at kahangalan lamang kung iisipin, na ang panaghoy sa hangin ang siya mismong mag sasabi ng dinadalangin, Ngunit huwag ito’y masamain dahil sadyang kay hirap lamang bigkasin ng nadaramang, tila baga’y walang kasiguraduhan kahit pa ikaw ay manalangin.

          Kinakabahan at hindi kayang pigilan ang pag pintig ng pulso sa nadaramang pilit kinukubli at itinatago, na para bagang isang malaking bulkang na nag aadyang sumabog anong oras man at paniguradong maglabas ng nag-aalab at babagang apoy na nag mula sa pinakaibubuturan.

          Ang bagong usbong na pag-ibig ay tulad ng pag daan ng isang takip silim kung saan unti-unti nating namamalayan ang pag tago ng Haring araw sa katubigan at sa pagdilim ng kalangitan na sya namang pag lutang ng nag gagandahang bituin sa kalawakan at dito tuluyan mong masisilayan ang pag litaw ng biliog na buwan.

         Ang pag dahan-dahang pag patak ng ulan at pag daloy nito sa tigang na kalupaan ay parang pag-sibol ng simpleng pagkakaibigan, na kung saan nag umpisa lamang sa isang masarap na kwentuhan, at doon ay sabay na nag tawanan, nag-kakulitan at nag-kakilanlan ng hindi namamalayan na unti-unti na pa lang nag nagkaka-ibigan.

          Puno ng pagkukubli tinatawag sya ng iba na torpe at akala ng iba ay isang malaking atras-abante. Ngunit hanggang sa huli ay hindi nya masabi, hindi maiparating at hindi kayang sambitin ang kanyang balakin at mithiin. Hanggang sa dumating ang araw na sumuko na lamang at hindi na nagawa pa kailanman…..ang pag amin…